Miyerkules, Pebrero 8, 2012

Enero 26, 2012: Birmingham School of Cultural Studies

Sa kadahilanang hindi pa kumpleto ang karamihan sa mga grupo, ang grupo namin nila Ralf, Jikko at Rhea ang naatasang mag-ulat. Ang naatasang paksa sa amin ay ang Birmingham School of Cultural Studies.

Mayroong tatlong ideya na tumatak sa aking isipan matapos kong maiulat at mapakinggan ang mga karagdagang impormasyong ibinahagi ng aming propesor. Una, nilalayon ng Birmingham School na ituring ang mga pang-araw araw na kaganapan sa buhay ng isang tao bilang kultura o ang kulturang popular. Ikalawa, sa sobrang lawak ng sakop nito, nagiging pagpula dito ang tungkol sa hanggang saan ang maitatawag na kultura. At huli, ineendorso nito ang maka-masang kultura.

Hango dito, napaisip ako kung ano nga ba ang isang bagay na maituturing kong pang-araw araw kong kultura: pang-araw araw kong pag-uugali, pang-araw araw kong prinsipyo at pang-araw araw kong paniniwala.

Matapos ang konting pagmumuni-muni, napagnilayan ko na ang pinaka-prinsipyo ko talaga sa araw-araw ay ang pagiging tapat. As cliche it may seem and sound, I firmly believe that honesty is the best policy. Maipagmamalaki ko na ako'y isang tapat na tao. Paminsan pa nga sa sobra kong tapat, nagiging resulta nito ang pagkaprangka ko na may nadudulot namang mabuti at naniniwala ako na kahit masama man ang naidulot nito, katotohanan naman ang mga isinambit at nanaig. Sa kabilang banda, hindi ko maitatanggi na paminsan ako'y nagdadalawang isip na magsabi ng katotohanan dahil alam kong maaari akong mapahamak, o ito'y maaaring makasakit, pero ang nagiging resulta pa rin nito ay nagiging matapat ako. Ang pagiging tapat ay nagpapalaya ng kalooban, nagpapagaan ng pakiramdam at nakapagdudulot ng mabuti, masakit man o hindi.

Ang prinsipyong ito, hindi man natin mapapansin na nangyayari sa pang-araw araw na buhay, masasabi kong, sa aking paglalakbay, patuloy ko itong isinasabuhay dahil ito'y nakakabit na sa aking pagkatao.

*Image from Google

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento